* ΕΜΕΙΣ ΕΙΜΑΣΤΕ ΠΑΡΟΝΤΕΣ ΕΚΕΙ?

«Ευλογημένη η βασιλεία του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος. Αμήν».

Γιατί αρχίζει έτσι ο ιερεύς;
Τι θέλει να πει;

Μπροστά μας ανοίγει ο Χριστός ένα εξαίσιο θέαμα.

Μπροστά μας παρουσιάζει μια ουράνια οπτασία.
Μπροστά μας ο Χριστός ανοίγει την βασιλείαν του.
Όπως πηγαίνεις σε ένα κατάστημα και σου ανοίγει ο έμπορος το τόπι του υφάσματος και το βλέπεις, το πιάνεις, δοκιμάζεις την αντοχή του, βλέπεις την ομορφιά του και λες αυτό θα αγοράσω, έτσι κάνει εκείνην την ώρα ο Χριστός.

Μπροστά στα μάτια μας ανοίγει ...
την βασιλείαν του, να την δούμε, να την νοιώσωμε, να την χορτάσουμε και να πούμε:
Αυτήν διαλέγω και εγώ για την ζωή μου.
Άραγε το νοιώθει η ψυχή μας αυτό;
Ο ιερεύς το καταλαβαίνει την ώρα εκείνην εις το θυσιαστήριον.
Κτυπά δυνατά η καρδιά του, πάει να τυφλωθή, όπως τυφλώθηκε ο Παύλος στον δρόμο προς την Δαμασκόν, όταν είδε τον Χριστόν.
Τα μάτια του τα πνευματικά βλέπουν το εκθαμβωτικό φως του Θεού.
Γι' αυτό γεμάτος έκσταση ξεσπά
«Ευλογημένη η βασιλεία του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος».
Η δόξα σου στην βασιλεία σου, Χριστέ μου, γεμίζει τα πάντα.

Έχετε δει, όταν στολίζουν την νύφη για να την φωτογραφήσουν, πώς το μεγάλο πέπλο της πιάνει όλο το δωμάτιο και τα κράσπεδα του ιματίου της καλύπτουν το δάπεδο, για να δείξουν την δόξαν της και την ομορφιά της;

Έτσι ακριβώς η Εκκλησία του Χριστού την ώρα εκείνην απλώνεται εις όλον τον χώρο μπροστά στα μάτια μας.

Ποια είναι αυτή η ευλογημένη, η δοξασμένη, η τιμημένη, η ανώτερη από κάθε άλλο βασιλεία;
Είναι η βασιλεία των ουρανών, η βασιλεία του Θεού είναι ο παράδεισος, εις τον οποίον μας έβαλε ο Χριστός είναι η αγία μας Εκκλησία.

Βασιλεύς είναι ο τρισήλιος Θεός, ο Πατήρ, ο Υιός και το Άγιον Πνεύμα.
Υπηρέται του βασιλέως είναι οι άγγελοι και οι αρχάγγελοι, θρόνοι, αρχαί, εξουσίαι, κυριότητες, δυνάμεις, τα πολυόμματα χερουβίμ και τα εξαπτέρυγα σεραφίμ.
Στρατηγοί του βασιλέως είναι οι άγιοι.
Βασίλισσα είναι η Κυρία Θεοτόκος.
Στρατιώτες πιστοί είναι οι χριστιανοί, όσοι είναι έτοιμοι να ακολουθήσουν τον Χριστόν ό,τι και αν τους κοστίσει, όλοι εκείνοι που είναι πρόθυμοι να φέρουν το τιμημένο όνομά του, όλοι εκείνοι που αποτελούν την Εκκλησίαν του.

Όλοι λοιπόν, ο Χριστός, οι άγιοι, η Θεοτόκος, οι άγγελοι, οι πιστοί όλων των αιώνων κατά την ώρα της λειτουργίας είναι μαζί μας.
Επομένως, όταν λέγη ο ιερεύς «Ευλογημένη η βασιλεία του Πατρός», ξεχνάει τον εαυτόν του, το σπίτι του.
Ξεχνάει τον κόσμο, όλα εκείνα που βλέπει, και προσηλώνει την καρδιά του και την σκέψη του σε εκείνα που καταλαβαίνει, τα μυστικά, τα αόρατα, που του παρουσιάζει μπροστά του ο Χριστός.

Γι' αυτό ακριβώς, νοιώθοντας την δόξαν του Χριστού, του ουρανίου βασιλέως, με γόνατα που τρέμουν, με ψυχή που πάει να λυγίσει κάτω από το βάρος της ευθύνης, με μάτια που διεισδύουν εις τα μυστήρια της βασιλείας των ουρανών, τρεμάμενος λέγει
 «Ότι πρέπει σοι πάσα δόξα, τιμή και προσκύνησις»
 Σε εσένα, Χριστέ μου, που είσαι τόσο δοξασμένος, που δορυφορείσαι από τόσους αγίους και αγγέλους, σε εσένα αρμόζει η δόξα και η τιμή και η προσκύνησις.

Μπροστά μας λοιπόν ολόκληρη η Εκκλησία.
Μπροστά μας παρών αληθινά, ουσιαστικά, μυστικά ο Χριστός!
«Ου εισιν δύο ή τρεις συνηγμένοι εις το εμόν όνομα», εκεί ανάμεσά τους είμαι και εγώ, λέγει ο Χριστός.
Αυτό γίνεται την ώρα της λειτουργίας.

ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ ΝΑ ΜΗΝ ΒΡΙΣΚΟΜΑΣΤΕ ΣΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΣΕ ΕΝΑ ΤΕΤΟΙΟ ΕΞΑΙΣΙΟ ΘΕΑΜΑ ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ ΜΑΣ?
ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΤΙΠΟΤΕ ΝΑ ΑΝΤΙΚΑΤΑΣΤΗΣΕΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΖΟΥΜΕ ΕΚΕΙΝΗ ΤΗΝ ΩΡΑ.

Η ΚΥΡΙΑΚΗ ΕΙΝΑΙ ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΗ ΣΤΟΝ ΠΛΑΣΤΗ ΜΑΣ,ΑΛΛΑ ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΕΠΕΙΔΗ ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΧΑΡΙΣΤΟΙ ΚΑΙ ΑΠΛΗΣΤΟΙ ΘΕΛΟΥΜΕ ΚΑΙ ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΜΕΡΑ ΤΟΥ ΝΑ ΤΗΝ ΑΦΙΕΡΩΣΟΥΜΕ ΣΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΑΣ,ΝΑ ΙΚΑΝΟΠΟΙΟΥΜΕ ΤΙΣ ΔΙΚΕΣ ΜΑΣ ΟΡΕΞΕΙΣ,ΟΠΟΙΕΣ ΚΑΙ ΑΝ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΕΣ(ΠΟΥ ΦΥΣΙΚΑ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΧΡΙΣΤΟ).
ΔΕΝ ΜΑΣ ΦΤΑΝΟΥΝ ΟΙ ΕΞΙ ΜΕΡΕΣ ΠΟΥ ΜΑΣ ΕΔΩΣΕ,ΘΕΛΟΥΜΕ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΒΔΟΜΗ!!!