Μιλάμε γιὰ τὸ φαινόμενο ταξιθέτησης ἀνδρῶν καὶ γυναικῶν μέσα στὶς ἐκκλησίες.
Ὅταν ἤμουν μικρὸ παιδί, στὸ ἄσημο ἀλλὰ ὡραῖο χωριό μου, θυμᾶμαι καὶ ἀναπολῶ τὴ χαρά μας Πάσχα - Χριστούγεννα, ποὺ ἐπέστρεφαν οἱ ναυτικοί μας στὸ χωριό.
Γέμιζε ἡ παραλία καΐκια καὶ ἡ ἐκκλησία ἀπὸ ναυτικούς.
Τότε φορούσαμε ὅλοι τὰ καλά μας ροῦχα, ὅτι καλύτερο εἴχαμε.
Μπροστά, μπροστά, κάθονταν ...
τὰ παιδιά.
Μετὰ οἱ ἄνδρες ἡλικιωμένοι, ἄβολοι στὸ περπάτημα σὰν πάπιες οἱ ναυτικοί μας, μερικοὶ θεόρατοι στὰ παιδικά μας μάτια.
Πίσω οἱ γυναῖκες.
Ἴδια τάξη καὶ στὴ Θεία Κοινωνία.
Πρῶτα τὰ παιδιά, μετὰ οἱ ἄνδρες, τελευταῖες οἱ γυναῖκες καὶ τὰ κορίτσια.
Ποῦ νὰ τολμήσει γυναῖκα νὰ πάει μπροστὰ νὰ καθίσει.
Γυναῖκες - Πηνελόπες - Μπουμπουλίνες.
Τὰ χρόνια, ὅμως, πέρασαν.
Τ' ἄλαλα καὶ τὰ μπάλαλα μπῆκαν γιὰ καλὰ στὴ ζωή μας.
Ἡ γυναῖκα φόρεσε γιὰ καλὰ τὰ παντελόνια καὶ στὸ σῶμα καὶ στὸ μυαλό της.
Ἔγινε πιὸ «ἐλεύθερη» πιὸ «ἀνεξάρτητη» πιὸ ἴση.
Ἔτσι λένε.
Ἀργότερα μαθητὴς στὸ λύκειο γιὰ πρώτη φορὰ εἶδα θέσεις ἀνδρῶν δεξιά, θέσεις γυναικῶν ἀριστερά.
Πίσω ὁ γυναικωνίτης.
Δὲ θυμᾶμαι ἔστω καὶ μία φορὰ νὰ εἶδα νὰ διαταράσσεται ἡ τάξη αὐτή.
«Ἐλᾶτε ὅπως εἶστε», εἶπε ὁ Ἀρχιεπίσκοπός μας.
Ἡ ἐντολὴ αὐτὴ παρ' ὅλα τὰ θετικὰ στοιχεῖα ἔχει καὶ ἔντονες ἀρνητικὲς συνέπειες.
Αὐτοί, ποὺ ἐπισκέπτονται ἐκκλησίες στὰ νησιά μας τὸ καλοκαίρι, καταλαβαίνουν τ' αὐτονόητα.
Ὅμως, αὐτὸ δὲν εἶναι τὸ θέμα μας.
Φαίνεται ὅτι μερικὲς κυρίες ἐξέλαβαν τὴν ἐντολὴ αὐτὴ σὰν «καθίστε ὅπου καὶ ὅπως θέλετε».
Ἔτσι παρουσιάζεται πιὰ τὸ θλιβερὸ θέμα τὰ «γρεΐδια» νὰ κάθονται ὅπως θέλουν μεταξὺ ἀνδρῶν.
Κυρίες μὲ παντελόνια δίπλα στοὺς ἄνδρες νὰ σκύβουν πρὸς μετάνοια καὶ νὰ προβάλουν τὰ ὀπίσθιά τους.
Καὶ ζευγαράκια ἐρωτευμένων μαζὶ νὰ θωπεύονται κατὰ τὴ διάρκεια τῆς θείας Λειτουργίας ὅπως οἱ νεορθόδοξοι ὑποδεικνύουν «ἀγαπητικῶς» καὶ ἄλλα πολλὰ θλιβερά!
Μερικοὶ ἀκόμα ἱερεῖς, γιὰ νὰ μὴ κατηγορηθοῦν τάχα ὡς μὴ δημοκράτες κοινωνοῦν ἕναν ἄνδρα, μία γυναῖκα ἐναλλάξ.
«Ὢ Θεέ μου», ἀνέκραζε λυπημένος ὀ γέροντας Θεόκλητος Διονυσιάτης ἐπὶ ἔτη.
Τί προτείνουμε;
Ἁπλὲς λύσεις.
Ὁ Θεός μας, ἡ Ὀρθοδοξία μας, συνεπάγονται «εὐταξία», ὑπακοὴ καὶ ταπείνωση.
Πρὶν χρόνια στὴν μονὴ Ἁγ. Διονυσίου τοῦ Ἁγίου Ὅρους κάθισα σὲ στασίδι γεροντικό, ποὺ δὲν εἴθισται νὰ κάθονται οἱ λαϊκοί.
Ὁ ἐκκλησιαστικός μοῦ ὑπέδειξε ἕνα ἄλλο στασῖδι ὅπου καὶ πῆγα, εἶναι ἀλήθεια μὲ κάποια μικρὴ δημοκρατικὴ ὄχληση ἀπὸ μέρους μου.
Ἂς πράττουν τὸ ἴδιο καὶ οἱ ἐπίτροποι.
Ἂν χρειάζονται μερικὰ καθίσματα ἀπὸ τὸ μέρος τῶν ἀνδρῶν μποροῦν νὰ παίρνουν τὰ τελευταῖα, στὰ ὁποῖα θὰ τοποθετεῖται καὶ ἡ ἀνάλογη πινακίδα.
Ἅγιοι ἐπίτροποι καὶ ἱερεῖς καὶ ἀρχιερεῖς δὲ γνωρίζετε ὅτι τὸ γενετήσιο ἔνστικτο συνοδεύει τὸν ἄνθρωπο ἕως καὶ τὰ γεράματά του πλὴν ἐλαχίστων, αὐτούς, ποὺ ἡ χάρις τοῦ Θεοῦ κατέστησε ἀπτώτους.
Ἀγνοεῖτε ὅτι ἂν ἡ γυνὴ εἶναι ἀτίθαση ἂν καὶ ὅτι ἂν τῆς ἀφαιρεθεῖ ἡ σεμνότητα καὶ ὑπακοὴ χάνεται καὶ συμπαρασύρει πλῆθος στὸ χαμό.
Ἀπ' αὐτὸ τὸ ἀχαλίνωτο ἔχουμε τὰ διαζύγια καὶ τὰ μελαγχολικὰ παιδιὰ καὶ τὰ ναρκωτικά.
Γιατὶ ἐναλλὰξ ἡ Θεία Κοινωνία «δημοκράτες»;
Τηρεῖτε τὴν ἀρχαία τάξη.
Διδάξτε ἔτσι στὶς γυναῖκες τὴν ὑπακοὴ καὶ τὴν ταπείνωση, ποὺ τόσο θὰ τοὺς χρειασθεῖ στὴ ζωή.
ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΦΑΙΝΟΝΤΑΙ ΠΑΡΑΛΟΓΑ,ΑΛΛΑ ΚΑΠΟΤΕ ΤΗΡΟΥΝΤΑΝ ΜΕ ΕΥΛΑΒΕΙΑ ΚΑΙ ΣΕΒΑΣΜΟ.
ΘΑ ΠΕΙΤΕ,ΕΔΩ ΤΑ ΠΙΟ ΑΠΛΑ ΔΕΝ ΚΑΝΟΥΜΕ,ΘΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΟΛΑ ΑΥΤΑ?
ΕΙΝΑΙ ΟΜΩΣ ΘΕΜΑ ΣΕΒΑΣΜΟΥ,ΑΝ ΣΕΒΟΜΑΣΤΑΝ ΤΟΝ ΘΕΟ,ΘΑ ΣΕΒΟΜΑΣΤΑΝ ΚΑΙ ΤΟΝ ΧΩΡΟ ΤΟΥ ΝΑΟΥ ΚΑΙ ΟΛΑ ΘΑ ΤΑ ΣΕΒΟΜΑΣΤΑΝ.
ΑΛΛΑ ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΜΕΝΟΥΜΕ ΣΤΑ ΛΟΓΙΑ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Εσεις τι λετε?