20 Μαΐ 2009

* ΜΗΠΩΣ ΚΑΤΙ ΜΑΣ ΛΕΙΠΕΙ?

Συχνό και λυπηρό φαινόμενο των ημερών μας είναι ότι εμείς οι άνθρωποι δε δείχνουμε την πρέπουσα συμπεριφορά μας παραβρισκόμενοι στην τέλεση ενός Μυστηρίου.
Στη Θεία Ευχαριστία μιλάμε, γελάμε, κατακρίνουμε τους άλλους, θυμόμαστε να συζητήσουμε όλα τα θέματα της γειτονιάς και γενικώς κάνουμε ότι μπορούμε για να μη συγκεντρωθούμε.
Στους γάμους ομοίως βρίσκουμε ευκαιρία για κουβεντούλα, αστεία και κουτσομπολιό και η μόνη στιγμή που συγκεντρωνόμαστε είναι όταν στοχεύουμε το ζευγάρι με τον κουμπάρο για να πετάξουμε το ρύζι,κανείς δεν προσεύχεται για το ζευγάρι,ολοι σκέπτονται το τραπέζι που θα ακολουθήσει, αν ακολουθήσει.
Στις Βαπτίσεις αντιστοίχως κοιτάμε το μωρό, αν θα κλάψει και όχι το τι πραγματικά τελείται με την παρουσία του Αγίου Πνεύματος και κανείς δεν προσέχει το Χρίσμα το οποίο επιτελείται μαζί με τη Βάπτιση.
Η εξομολόγηση δε μας αγγίζει είτε γιατί εμείς είμαστε αναμάρτητοι είτε επειδή εξομολογούμαστε απευθείας στο Θεό,ενώ συνηθίζουμε να κοροϊδεύουμε και αυτούς που εξομολογούνται στον πνευματικό.
Ακόμη και το Ευχελαίο είναι παρεξηγημένο και υποβαθμισμένο.
Όσο δε για την Ιεροσύνη, οι ιερείς είναι οι πρώτοι που θα κατακρίνουμε φταίνε δε φταίνε.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Εσεις τι λετε?