Ο Κύριός μας δε θα μας οδηγούσε ποτέ σε μια ασήμαντη και άσκοπη ενέργεια. Είναι Εκείνος που δίνει νόημα σε καθετί στη ζωή μας.
Αν είναι εντολή Του να προσευχόμαστε, τότε η προσευχή έχει ιδιαίτερη αξία και σημασία.
Μας οδηγεί μέσα από την προσευχή να τιμήσουμε τον Ίδιο, να Του αποδώσουμε τη δόξα που Του ανήκει, ν' αναζητήσουμε το Πρόσωπό Του, ν' ανακαλύψουμε το θέλημά Του και να στηριχθούμε στη δύναμή Του.
Η προσευχή βεβαιώνει τη μοναδικότητα του ανθρώπινου γένους, που φτιάχτηκε για να επικοινωνεί με το Θεό και αποτελεί μέσο για την πραγματοποίηση αυτού του σκοπού.
Καθώς απομακρυνθήκαμε από το Δημιουργό μας και η ματαιότητα μπήκε στον κόσμο μας (Εκκλησιαστής 1:2): "ματαιότης ματαιοτήτων, τα πάντα ματαιότης"), η προσευχή, η προσευχή με πίστη, η προσευχή σαν απάντηση της πρόσκλησης του Θεού, είναι ένα βήμα μακριά απ' αυτή τη ματαιότητα προς την ολοκλήρωση και αξία που χαρίζει ο Θεός.
Η προσευχή μας φέρνει ένα βήμα πιο κοντά στο Θεό.
Ακόμη κι αν νιώθουμε ότι τίποτα δεν έχει επιτευχθεί, ο Θεός ενεργεί.
Στην Καινή Διαθήκη ο Ιησούς Χριστός δε λέει στους μαθητές "αν προσεύχεστε" αλλά "όταν προσεύχεστε" (Ματθαίος 6:5-7,9), ενώ από την άλλη, όπως καταγράφει ο ευαγγελιστής Λουκάς στο 18' κεφάλαιο και στο 1 εδάφιο, αφηγείται ξεχωριστή παραβολή για να τονίσει στους μαθητές Του ότι "πρέπει να προσεύχονται και να μην αποκάμουν".
Ξέχωρα απ' όλα τούτα, η προσευχή στην Καινή Διαθήκη συνοδεύεται από ρήματα όπως "Αιτείτε... Ζητείτε... Κρούετε..." (Λουκάς 11:9) κι η ενεργητική απόδοση των ρημάτων αυτών υποδηλώνει την ανάγκη της συνεχούς παρουσίας της προσευχής στη ζωή του Χριστιανού
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Εσεις τι λετε?