Θα πεθάνουμε αύριο, το πήρατε είδηση, ότι θα πεθάνουμε;
Πού είναι οι παππούδες μας, οι μαμάδες μας, οι μπαμπάδες μας, οι γιαγιάδες μας, οι προπάππουδές μας, που είναι;
Που είναι;
Που είναι τα δισεκατομμύρια των ανθρώπων;
Που πέρασαν πάνω απ’ τη γη, τα τρισεκατομμύρια.
Πού είναι;
Πού θάσαι σύ και συ και συ κι γω αύριο;
Αυτές οι προσφορές να γίνονται με ευχαρίστηση,με καλοσύνη,με ιλαρότητα,με καρδιακή ευμένεια, και πάντοτε εν κρυπτώ, στα κρυφά.
Και τώρα έρχεται η θυσία.
Δανείζει και ξεχνά.
Δάνεισε εκατό ευρώ με θυσία,τα δάνεισε, και έρχεται ύστερα από πέντε χρόνια ο κύριος Κωνσταντινος και λέει, «βρέ Γιώργη, πριν έξι εφτά χρόνια, σου πήρα, σου ζήτησα εκατό ευρώ δανεικά, μου τα ’δωσες με ευχαρίστηση, αν και δεν είχες, πάρτα».
–«Ποια»;
-«Αυτά».
-«Στάδωσα εγώ»;
-«Δεν θυμάμαι, το ξέχασα, κι αν σ’ έδωσα το ξέχασα, αλλά αποκλείεται να σ’ έδωσα».
Μπορούμε να το ...
πούμε αυτό;
Να ξεχάσουμε το δανεικό;
Κάνε το καλό και ρίξτο στο γιαλό, που λέει ο λαός, έτσι δε λέμε;
Κάνε το καλό και ρίξτο στο γιαλό, τι σημαίνει αυτό;
Να το πάρει το ποτάμι, να φύγει, να το ξεχάσεις.
Μόνο με αυτό τον τρόπο αγιάζεται η φιλόθεος καρδιά μας απ’ τη Θεία Χάρη.
Η ψυχή που πυρπολείται από το φώς της αγάπης, καθίσταται για μια ολόκληρη ζωή απλόχερη και μεγαλόκαρδη.
Ακόμα και στον αχάριστο!
Και στον αγνώμονα!
Και στον εκμεταλλευτή!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Εσεις τι λετε?