Mας προσφέρει άφθονον αθάνατον και αιώνιον ύδωρ, όπως και τροφή.
Ολοι μας,θα πάρουμε μια από τις δυο θέσεις.
Ή του άφρονος πλουσίου που υπήρξε στη ζωή του σκληρόκαρδος και αμετανόητος,
και μετά το θάνατό του δυστυχώς τον βλέπουμε να υποφέρει στα κολαστήρια του Άδου,
ή θα πάρουμε τη θέση του πτωχού Λαζάρου που αναπαυόταν μετά το θάνατό του στους κόλπους του Αβραάμ.Μια από τις δύο.
Ποια όμως θα πάρουμε; Ποια θα διαλέξουμε; Ποια θα προτιμήσουμε;
Μήπως την πρώτη όπου βασιλεύει ο αιώνιος πόνος και ο κολασμός της ψυχής;
Ή μήπως τη δεύτερη όπου βασιλεύουν η αγάπη και η δόξα του εν Τριάδι Θεού μαζί με όλες τις χαρές του Παραδείσου;
Βέβαια έχουμε πόνους, έχουμε βάσανα, έχουμε στεναχώριες, και έχουμε και ποικιλίες ασθενειών.
Για να πάς στον Παράδεισο, για να κληρονομήσεις τη Βασιλεία των Ουρανών θα περάσεις μέσα από την Κόλαση του Άδου μέσα στη σημερινή ζωή όπου ζούμε.
Διότι αλίμονον αν την περάσουμε εκεί.
Από κει δε μπορούμε να περάσουμε στη ...
αντίπερη όχθη, από δω μπορούμε.
Και οι μεν πρώτοι προγεύονται από τον θάνατόν τους, μέχρι και της Δευτέρας του Χριστού Παρουσίας, τις οδύνες της Κολάσεως, και οι δεύτεροι προαπολαμβάνουν τα άπειρα αγαθά της Βασιλείας των Ουρανών.
Αυτή είναι και η μέση κατάσταση και δυστυχώς, όπως μας βεβαιώνει ο ίδιος ο Χριστός, και δυστυχώς αδυνατούν να προσφέρουν βοήθεια οι σεσωσμένες ψυχές,στους αμετανοήτους αμαρτωλούς.
Διότι μεταξύ των δευτέρων και των πρώτων, «χάσμα μέγα κείται».
Μεγάλο χάσμα τους χωρίζει και η βοήθεια είναι τελείως αδύνατη.
Εκεί δηλαδή οι σεσωσμένοι και οι άγιοι δεν μπορούν να προσφέρουν βοήθεια στους κολασμένους.
Οι ψυχές έχουν συναίσθηση και συνείδηση του ποιες είναι.
Δηλαδή αναγνωρίζουν τον εαυτόν τους.
Παραδείγματος χάριν εγώ θα γνωρίζω, θα ξέρω ποιος είμαι.
Εσύ θα ξέρεις ότι είσαι ο Κωνσταντίνος, και συ ότι είσαι η Μαρία ή η Αικατερίνη.
Θα το γνωρίζουμε αυτό.
Θα έχουμε αντίληψη του προσώπου μας.
Εκεί ενθυμούνται την προηγούμενη ζωή τους.
Τη ζωή τους πάνω στη γη.
Γι’ αυτό ή χαίρονται ή υποφέρουν.
Βέβαια για έναν που έχει κερδίσει τη Βασιλεία των Ουρανών και υπήρξε αμαρτωλός κατά τον άλφα ή τον βήτα τρόπο,με μεγάλες ή μικρές αμαρτίες, εφόσον θα τις έχει εξομολογηθεί, αυτές δεν θα τις ενθυμείται.
Η' θα υποφέρουν ή θα χαίρονται.
Ή θα μισούν, ή θα δοξάζουν τον Θεόν.
Άλλοι θα Τον βρίζουν και οι σεσωσμένοι θα Τον ευχαριστούν εις τους αιώνας των αιώνων για τα αγαθά που απολαμβάνουν.
Ολες οι ψυχές στη μέση αυτή κατάσταση, ενθυμούνται τους δικούς των ανθρώπους στη γη. Μας θυμούνται δηλαδή οι πεθαμένοι. Όλους μας.
Και γονείς και παιδιά, και συγγενείς και φίλους και γείτονες, τους πάντες ενθυμούνται.
Και δια μέσω των αγγέλων, τους ζητούν βοήθεια.
Ζητούν δηλαδή εκείνοι από μας βοήθεια, αλλά δια μέσω των αγγέλων.
Προσπαθούν εκείνοι να μας προειδοποιήσουν, εμάς να προειδοποιήσουν, για την εκεί ζωή τους – πώς είναι; - άλλοτε κρυώνουν, άλλοτε πεινούν, άλλοτε είναι ολόλαμπροι, άλλοτε είναι δεδοξασμένοι, άλλοτε είναι γεμάτοι μέσα στο φώς.
Και έτσι μας αποδεικνύουν μ’ αυτές τις εμφανίσεις τους, ότι υπάρχει και δικαία κρίση του Θεού, όπως υπάρχει και κόλαση. Ναι υπάρχει.
Είναι το μίσος που θα τρέφουμε κατά του Αγίου Θεού.
Ο Θεός που θα είναι αγάπη δεν την καταργεί αυτήν την αγάπη, ούτε στην κόλαση.
Μόνο που για μας αυτή η αγάπη θα είναι κόλαση, διότι θα την μισούμε.
Διότι θα θεωρούμε τον Θεό υπέυθυνο για την κατάντια μας αυτή, ενώ εμείς με τη δική μας ελευθερία,με το δικό μας αυτεξούσιο διαλέξαμε εδώ κάτω στη γη να υπηρετούμε τα πάθη μας και την αμαρτία, μέρα και νύχτα, πρωί και βράδυ.
Μετά τον θάνατον δεν υπάρχει μετάνοια.
Γι’ αυτό και το φωνάζουμε όλοι μας συχνά «εν τω Άδη ουκ έστι μετάνοια».
Οι ψυχές που προγεύονται τον Παράδεισο,δεν μπορούν να επικοινωνήσουν ούτε και να παρηγορήσουν τις ψυχές που προγεύονται την Κόλαση στη μέση κατάσταση,διότι το χάσμα είναι αγεφύρωτο.
ΓΙΑΥΤΟ ΟΣΟ ΖΟΥΜΕ ΤΩΡΑ ΝΑ ΑΓΩΝΙΣΤΟΥΜΕ,ΝΑ ΠΡΟΣΠΑΘΟΥΜΕ ΚΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΑΔΙΑΦΟΡΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΩΤΗΡΙΑ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΜΑΣ.
ΑΣ ΑΦΗΣΟΥΜΕ ΤΙΣ ΕΞΥΠΝΑΔΕΣ ΜΑΣ,ΤΟΝ ΕΓΩΙΣΜΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΥΠΕΡΗΦΑΝΕΙΑ ΜΑΣ ΣΤΗΝ ΑΚΡΗ.
ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙΡΟΙ ΓΙΑ ΤΕΤΟΙΑ ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ.
ΜΙΛΑΜΕ ΓΙΑ ΑΙΩΝΙΑ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ,ΟΧΙ ΓΙΑ ΜΕΡΙΚΑ ΧΡΟΝΙΑ ΟΠΩΣ ΖΟΥΜΕ ΕΔΩ ΣΤΗΝ ΓΗ.
Αυτό το ζήτημα,της αιωνίου ζωής ή της αιωνίου κολάσεως το έχουμε παραμελήσει.Οι περισσότεροι θεωρούμε ότι ζωή είναι αυτή που ζούμε εδώ,δεν είναι έτσι όμως...Η ζωή είναι αυτή που θα ζήσουμε στον ουρανό,το ερώτημα είναι θα τη ζήσουμε με το Χριστό ή μακριά του ?Από εμάς εξαρτάται η κατάληξη αυτή...Καλή φώτιση σε όλους μας να πάρουμε τη σωστή απόφαση !
ΑπάντησηΔιαγραφήΜΑ ΣΗΜΕΡΑ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΟΥΤΕ ΠΙΣΤΕΥΕΙ,ΟΥΤΕ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΞΕΡΕΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΙΩΝΙΑ ΣΩΤΗΡΙΑ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚΟΙΤΑΖΟΥΝ ΤΗΝ ΧΑΡΙΣΑΜΕΝΗ ΖΩΗ ΚΑΙ ΟΧΙ ΤΗΝ ΜΕΛΛΟΥΣΑ.
ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΔΙΑΦΟΡΙΑ ΚΑΙ ΧΛΕΥΑΣΜΟΣ ΣΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΘΕΜΑ.
ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΣΤΕΙΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΑΥΤΑ.
ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΣΚΕΦΤΟΜΑΣΤΕ ΛΟΓΙΚΑ ΚΑΙ ΕΞΥΠΝΑ.
ΑΛΛΑ ΠΟΥ ΧΡΟΝΟΣ ΚΑΙ ΓΙΑΥΤΑ...